چرا اغلب داوطلبان تجربی می خواهند پزشکی قبول شوند؟
بی تردید یکی از تأثیرگذارترین تصمیم‌ها در طول زندگی هر فرد انتخاب شغل است. بر این اساس انتخاب رشته که درگاه اولیه برای ورود به شغل مورد نظر است اهمیت زیادی دارد. تقاضای اجتماعی برای ورود به دانشگاه در کشور ایران قابل تأمل است به طوری‌که در آزمون سراسری هر سال طبق آمار اعلام شده توسط سازمان سنجش حدوداً 60% شرکت کنندگان را داوطلبان تجربی تشکیل می‌دهند.
جالب است که اکثر داوطلبان رشته‌ی تجربی تمایل به قبولی در سه رشته‌ی پزشکی، دندانپزشکی، داروسازی دارند!! چرا؟؟ در خانواده‌هایی که غیر از شخص داوطلب، فرد یا افرادی در یکی از این سه رشته مشغول به تحصیل باشند یا به عنوان شغل اصلی در این رشته‌ها مشغول به کار باشند؛ این علاقه ممکن است ناخواسته و از روی اجبار ایجاد شود. گاهی دیده می‌شود که بعضی از خانواده‌ها فرزندشان را در برنامه‌ی آموزشی فشرده قرار می دهند تا فرزندشان بتواند شانس تحصیل در سه رشته مذکور را پیدا کند.
از دلایل انتخاب رشته‌ی پزشکی می‌توان به کسب موقعیت اجتماعی، علاقه شخصی، درآمد مالی رضایت بخش، ایفای نقش در سلامت جامعه،… اشاره کرد. ضمن این‌که تحصیل و کار در رشته‌ی پزشکی نیاز به تعهدپذیری بالا از جانب داوطلب دارد و پدر و مادر باید توانایی فرزند خود را قبل از تشویق او به انتخاب رشته‌ی پزشکی مورد توجه همه جانبه قرار دهند.
از دلایل انتخاب رشته‌ی دندانپزشکی به نقل از دانشجویان این رشته می‌توان به این موارد اشاره کرد: کسب موقعیت اجتماعی، گذراندن وقت بیشتر با خانواده، زمان کاری منظم، امنیت شغلی، درآمد مالی رضایت‌بخش، علاقه به انجام کار ظریف با دست، ارتباط کم یا عدم ارتباط با مرگ بیمار.
اما رشته داروسازی از نظر زمان تحصیل مدت کوتاه‌تری نسبت به رشته‌ی پزشکی دارد از دلایل این انتخاب می‌توان به این موارد اشاره کرد: افرادی که تمایل زیادی به سر و کله زدن با بیمار را ندارند، کشیک یا شیفت شب اجباری وجود ندارد، برخلاف دو رشته‌ی بالا برای کسب درآمد الزاماً حضور شخص لازم نیست، در صورت وجود برخوردهای نامناسب بعضی از بیماران در حیطه‌ی درمان، محیط امن‌تری دارند، و دانشجویان این رشته بعد از گذراندن حدودا 4 سال تحصیلی در صورت داشتن معدل بالا می‌توانند به عنوان قائم مقام مسئول فنی داروخانه مشغول به کار شوند.
در کشور ما با توجه به شرایط اجتماعی، بهای بیش‌تری به این 3 رشته داده می‌شود؛ اما چقدر خوب است که داوطلبان جوان و خانواده‌های کمالگرا به گونه‌ای دیگر نیز فکر کنند: این شخص است که به یک رشته هویت می‌دهد نه آن‌که رشته باعث ایجاد هویت در یک فرد شود.
